1. Ταξιδεύοντας (Η αρχή…)

 

Βύρων Μπακαΐμης, byronbak@gmail.com

 

 

Αν προσπαθήσω να θυμηθώ τον εαυτό μου πριν 20 χρόνια, μάλλον θα έλεγα ότι η σχέση μου με τα ταξίδια ήταν περισσότερη τυπική παρά ουσιαστική. Μπορεί μέχρι την ηλικία των 18 να είχα γυρίσει την Ηπειρωτική Ελλάδα (Μακεδονία, Ήπειρο, Θράκη κλπ) στο πίσω κάθισμα ενός “σκαραβαίου”, μπορεί μέχρι την ηλικία των 25 να είχα ταξιδέψει σε μερικά νησιά της Ελλάδας και να είχα περάσει μεγάλα ή μικρά διαστήματα (μέρες ή μήνες) σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Σουηδία, Τουρκία, Γαλλία, κ.α.), αλλά εντούτοις αναρωτιόμουν.

 

«Μα είναι δυνατό ο κόσμος να ξοδεύει πολλές φορές μια μικρή περιουσία για να περάσει μία εβδομάδα στην άλλη άκρη του κόσμου? Τί είναι αυτό που πολλοί βρίσκουν και εκστασιάζονται με τα ταξίδια?»

 

Η τύχη τα ‘φερε ώστε εκεί κάπου στα 28 να ξεκινήσω – σα μέρος της δουλειάς μου – να ταξιδεύω τον κόσμο. Γνώρισα μέρη που ποτέ δεν είχα ακούσει. Επισκέφτηκα προορισμούς που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα πάω. Έκανα το γύρω του κόσμου σε ένα μήνα. Γνώρισα μοναδικούς ανθρώπους σε όλες τις Ηπείρους (εκτός από τη Αφρική που μάλλον κάποιος διαολεμένος λόγος υπάρχει που ακόμα δεν την έχω επισκεφτεί). Ταξίδεψα με αεροπλάνα και έμεινα σε ξενοδοχεία ξεχωριστά, αλλά και έζησα εμπειρίες σε μέρη τόσο ταπεινά που ακόμα και εγώ μπορεί πριν κάποια χρόνια να θεωρούσα …δεύτερης κατηγορίας.

 

Σταδιακά άρχισα να νιώθω μια εξάρτηση για τα ταξίδια. Συνειδητοποίησα ότι για μένα είχαν γίνει τρόπος ζωής. Από τότε έλεγα ότι όταν έρχεσαι από ένα ταξίδι πρέπει να ξεκινήσεις να οργανώνεις το επόμενο. Δεν υπήρχε μέρα που να μη σκεφτώ ένα ταξιδιωτικό προορισμό.

 

Είχα βάλει μέσα μου τον ιό του ταξιδευτή.

 

Άργησα, αλλά τελικά ανακάλυψα ένα κρυμμένο παράδεισο.

 

Κάπου εκεί άρχισα να διαμορφώνω και μια ροπή στην καταγραφή ταξιδιωτικών εμπειριών. Ήθελα να καταγράφω με κάθε λεπτομέρεια κάθε στιγμή – όσο σημαντική ή ταπεινή ήταν. Κάπου λοιπόν το 2006 άρχισα να δουλεύω στο μυαλό μου διάφορες ιδέες (βιβλία, άρθρα σε εφημερίδες, ημερολόγια, το προσωπικό blog – κάπως αργότερα κλπ) παρόλη την…όχι φιλική σχέση που είχα στο σχολείο με το μάθημα της έκθεσης!

 

Προσπαθώντας λοιπόν, κάπως ντετερμινιστικά, να ανακαλύψω τελικά τι ήταν αυτό που με έκανε να λατρέψω έτσι τα ταξίδια και να τα καταγράφω αλλά και να γράφω για αυτά (πολλές φορές αυτά τα δύο δεν είναι απαραίτητα το ίδιο πράγμα), ανακάλυψα ότι δεν ήταν ένας λόγος μόνο αλλά πολλοί μαζί!

 

Συνειδητοποίησα, απαριθμώντας τα, ότι τελικά ακόμα και μέχρι την ηλικία των 24 είχα κάνει πολλά ταξίδια, και όχι τόσο από τύχη, αλλά από προσωπική επιλογή. Θυμήθηκα γραπτά που είχα προτείνει για τον «40^ο παράλληλο» – το περιοδικό των 4Τ στη Βόρειο Ελλάδα. Ανακάλυψα ένα ημερολόγιο που είχα κρατήσει για 10-ήμερο οικογενειακό ταξίδι στη Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα. Βρήκα στον υπολογιστή μου κείμενο ταξιδιωτικών εντυπώσεων από 4ήμερο ταξίδι στη Σκωτία. Ξέθαψα πολυσέλιδο ημερολόγιο εντυπώσεων από την 6μηνη παραμονή μου στην πόλη Λουντ (Lund) στη Σουηδία. Ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη μου άρθρο που είχα στείλει σε σχετικό διαγωνισμό των 4Τ.Συνειδητοποίησα ότι η τρέλα για τα αεροπλάνα και τα αεροπορικά ταξίδια ήταν μάλλον απόσταγμα των ετών διαβάζοντας την «ΠΤΗΣΗ» – στο προσωπικό μου blog έχω ένα αεροπλάνο να σκίζει τον αέρα (αν και πολλοί θεωρούν ότι έχει σχέση με …ψεκασμούς). Εξεπλάγην όταν θυμήθηκα ότι μάλλον τα περισσότερα βιβλία που είχα διαβάσει και με συνάρπαζαν είχαν σχέση περισσότερο με μακρινές περιοχές … ακόμη και εκτός γης (Arthur Clarke, Isaac Asimov)!

 

Κάπου εκεί άρχισα να συνδυάζω και γεγονότα που μάλλον κινούνταν στη σφαίρα του … μεταφυσικού – το ότι είμαι Τοξότης ή το fortune cookie (μπισκότο της τύχης) που μου έτυχε στο 1^ο μεγάλο επαγγελματικό ταξίδι μου στη Χαβάι που έλεγε «Θα ταξιδέψεις και θα δεις τον κόσμο» (You will travel and see the world), οπότε συνειδητοποίησα ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η αγάπη μου για τα ταξίδια. Συνδέοντας τις τελίτσες, ενώνοντας τα κομμάτια του puzzle, ανακάλυψα ότι μάλλον από μικρός είχα μέσα μου το μικρόβιο των ταξιδιών – και το να γράφω για αυτά – αλλά μάλλον σε μια λανθάνουσα κατάσταση και έπρεπε κάτι να το ξυπνήσει- να το ενεργοποιήσει.

Ο καθένας μας κρύβει μέσα του ένα ταξιδευτή. Σε πολλές συζητήσεις με φίλους και γνωστούς, αγνώστους ή συγγενείς, κατάλαβα αυτό ακριβώς. Ο καθένας θέλει να σπάσει τα δεσμά του και να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να ταξιδέψει – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όλοι θα ήθελαν να πάρουν ένα αμάξι, ένα αεροπλάνο, ένα ποδήλατο και όπου τους βγάλει – πολλοί για αυστηρά ψυχαγωγικούς λόγους, άλλοι πάλι επειδή ζητούν ένα καταφύγιο σε άλλα μέρη. Άλλοι πάλι αρκεί να διαβάσουν ένα βιβλίο που θα τους ταξιδέψει κάπου αλλού. Γιατί το ταξίδι είναι σε δεύτερο επίπεδο η ψυχολογική-πνευματική μετάβαση σε μέρη και καταστάσεις που επιθυμούμε. Μπορούμε να ταξιδέψουμε ακόμα και καθισμένοι στον καναπέ του σπιτιού μας, στο κάθισμα ενός λεωφορείου ή κατά το διάλλειμα της εργασίας μας.

 

Το σίγουρο είναι ότι όλοι με τον ένα ή άλλο τρόπο επιθυμούμε να ταξιδέψουμε κάπου.

 

Για αυτό την άλλη που θα μας δοθεί η ευκαιρία πρέπει να την αδράξουμε. Να αφήσουμε κατά μέρους τις κλασσικές μας συνήθειες – καφέ στην παραλιακή, σκι στο Καϊμακτσαλάν, μπάνια στη Μύκονο και να δοκιμάσουμε να βγούμε από την … ασφάλεια που το καβούκι μας μας προσφέρει και να γνωρίσουμε νέα μέρη. Πρέπει να δούμε τον κόσμο όχι σαν ένα ξένο και απρόσιτο μέρος, αλλά σαν ένα μέρος που έχει να μας δώσει τόσα πολλά εξερευνώντας το.

 

Να δούμε τα ταξίδια όχι απλά σα μια μετάβαση του σώματός μας σε ένα μέρος για κάποιες μέρες για να ξεκουραστούμε, αλλά σα μια μοναδική ευκαιρία να ζήσουμε πραγματικά κάτι διαφορετικό. Να τα συνδέσουμε με την καθημερινότητά μας και τις προσωπικές εμπειρίες, τις ανησυχίες μας και τους προβληματισμούς μας για τον κόσμο.

 

Σκεφτείτε πως θα ήταν να ζείτε σε ένα προορισμό. Γνωρίστε τους ανθρώπους εκεί. Συζητείστε μαζί τους. Γευτείτε το φαγητό τους. Ζήστε τις συνήθειές τους. Κινηθείτε κάπως αντικομφορμιστικά απ’ ότι θα ακούσετε γενικώς, καινοτομήστε (για να χρησιμοποιήσω μια ..χιλιο ειπωμένη λέξη της εποχής μας)  – φυσικά πάντα στα μέτρα του ανεκτού και, φυσικά, ζήστε τη συνολική εμπειρία – από τη στιγμή του προγραμματισμού του ταξιδιού μέχρι την επιστροφής. Θα ανακαλύψετε και εσείς ένα καινούργιο μαγικό κόσμο.

 

-Το Παρίσι δεν είναι μόνο ο Πύργος του Άιφελ αλλά και οι μικρές παριζιάνικες γειτονιές εκτός κέντρου.

 

-Τα αεροδρόμια δεν είναι απλά «διακομιστικά κέντρα ταξιδιωτών», αλλά τα σημεία που σε προετοιμάζουν ψυχολογικά για μια καινούργια περιπέτεια.

 

Η πτήση με αεροπλάνο δεν είναι μια βαρετή, κουραστική εμπειρία, αλλά μια δυνατότητα να νιώσετε σα σχολιαρόπαιδα μέσα στο λεωφορείο όταν ξεκινούσατε για την πενθήμερη εκδρομή σας.

 

Ο άσχημος καιρός δεν είναι απλά ένας άλλος λόγος να γκρινιάξετε, αλλά μια ευκαιρία να βγείτε έξω και να δείτε τον προορισμό σας με ένα διαφορετικό μάτι.

 

Εκεί που άλλοι θα «σταματήσουν» εσείς «συνεχίστε».

 

Μπορεί και εσείς να ανακαλύψετε τον κρυμμένο Ροβινσώνα ή Φιλέα Φογκ σας και να αλλάξετε τη ζωή σας.